Η εξόρμηση της Κυριακής 25-5-2014 ήταν από τις πιο εύκολες και από τις πιο μικρές σε διάρκεια πορείες μας.
….αλλά μέσα σε λίγες ώρες μπορείς να δεις τόσες εικόνες, να αφουγκραστείς τόσους ήχους, να μυρίσεις τόσα αρώματα και να νοιώσεις τόσα συναισθήματα που είναι πραγματικά απίστευτο!!! Σε αυτό το σημείο στέκομαι, γιατί μου περνάει για ακόμη μια φορά η σκέψη από το μυαλό ότι η ομορφιά βρίσκεται όχι μόνο στα μεγάλα ταξίδια αλλά και στα μικρά, αρκεί να μπορούμε να δούμε με τα μάτια της ψυχής μας.
Ξεκινήσαμε από το Σταυροπήγιο πάνω στο παλιό μονοπάτι που το συνέδεε με την Καρδαμύλη. Αν και η φθορά του χρόνου και η εγκατάλειψη είναι εμφανής διατηρείται σε μεγάλη έκταση το καλντερίμι που έφτιαξαν, με αρκετό κόπο και μόχθο οι παλιότεροι κάτοικοι της περιοχής για να διευκολύνουν την επικοινωνία τους με τα χωριά της περιοχής. Εμείς σήμερα διαβαίνοντάς το απολαμβάνουμε την υπέροχη θέα και ταυτόχρονα θαυμάζουμε την πολιτισμική μας κληρονομιά. Φτάνοντας στην όμορφη παραλία των Ριτσών συναντήσαμε και τους ποδηλάτες (μέλη του Ορειβατικού) που ήρθαν ποδηλατώντας από τη Καλαμάτα. Μπράβο τους!
Έπειτα από μια βουτιά στη θάλασσα, ξεκούραση και καφεδάκι στη πλατεία της Καρδαμύλης, ανεβήκαμε στη παλιά πόλη εκεί που γίνεται αναστήλωση στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Συνεχίζοντας το ανηφορικό μονοπάτι αντικρίσαμε την εκκλησία της Αγίας Σοφίας που δεσπόζει στην άκρη του ομώνυμου χωριού (άλλοτε Γούρνιτσας) πάνω από την Καρδαμύλη. Είναι κτισμένη στο χώρο αρχαίου λατομείου. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα δείγματα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα στη Μάνη. Ο ναός είναι εσωτερικά κατάγραφος με τοιχογραφίες χρονολογούμενες από το 1700. Κρίμα που δεν μπορέσαμε να μπούμε και να θαυμάσουμε το εσωτερικό της. Από αυτό το σημείο ξεκινάει το μονοπάτι της επιστροφής με κυκλική πορεία. Η θέα είναι καταπληκτική με τη Καρδαμύλη στα πόδια μας και το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας να μας γαληνεύει. Με το άρωμα του φασκόμηλου και του θυμαριού να μας ακολουθούν φτάσαμε πάλι στη πλατεία της Καρδαμύλης και αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο αναχωρήσαμε για την Καλαμάτα.
Α! ξέχασα να σας πω ότι στη διαδρομή μας φάγαμε γλυκά και ζουμερά μούρα ….!
Μπίρου Νατάσα