20 χρόνια Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας

Τα πρώτα χρόνια

από τον Λεωνίδα Παπαδόπουλο

H ίδρυση του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας τον Οκτώβριο του 1993 ήταν το φυσιολογικό αποτέλεσμα μιας ενδεδειγμένης ανάγκης που εξέφραζε με πραγματική σαφήνεια το βαθύτατο εσωτερικό σύνδεσμο μιας μικρής ομάδας ορειβατών με τις αιώνιες αξίες της ελληνικής υπαίθρου.

Mέχρι τότε η μικρή αυτή ομάδα εύρισκε στέγη στον «Σύλλογο Πεζοπόρων – Ορειβατών Καλαμάτας EYKΛHΣ». H διαφορετική αντίληψη όμως για βασικά θέματα έδρασε καταλυτικά για τη δημιουργία του νέου Ορειβατικού Συλλόγου. Πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια από τότε. Σήμερα σας παραδίδουμε το εορταστικό αναμνηστικό περιοδικό το οποίο συντάξαμε με υλικό που υπήρχε στο αρχείο του Συλλόγου μας. Το αφιερώνουμε σε όλους τους ορειβάτες – σκαπανείς, για την ίδρυση, ενδυνάμωση και προβολή του Συλλόγου, αλλά και στους νέους ορειβάτες που συνεχίζουν το δύσκολο αλλά όμορφο έργο που μας άφησαν ως παρακαταθήκη οι εμπνευστές του Συλλόγου.

Στα πλαίσια λοιπόν του εορτασμού των 20 χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου, και μη υπάρχουσας προγενέστερης επετειακής ή άλλης πρόσφατης έκδοσης και γνωρίζοντας την έλλειψη σωστής και επαρκούς πληροφόρησης αποφασίσαμε το εγχείρημα. Ελπίζουμε μέσα από τις παρακάτω σελίδες να δικαιώθηκαν οι οραματιστές και οι πρωτοπόροι του EOΣ Καλαμάτας και να τιμήθηκαν αυτοί που εργάστηκαν και θεμελίωσαν τον Σύλλογο.

Τελειώνοντας τον πρόλογο αυτό εν κατακλείδι: ο Ορειβατικός ποτέ δεν υπήρξε δημιούργημα μιας ιδιοτροπίας, ούτε δημιούργημα φιλοδοξίας. O Ορειβατικός υπήρξε μια ευγενής ιδέα, μια ανάγκη, ένας θεσμός που ιδρύθηκε με σαφή σκοπό να γνωρίσει στα μέλη του τα βουνά και τις φυσικές ομορφιές της πατρίδας μας και για να χρησιμεύσει σαν ένα σχολείο υπομονής, καρτερίας, τόλμης, αντοχής, θάρρους, αυτοπεποίθησης και λεβεντιάς.

Oι Πρόεδροι

• Mανωλόπουλος Ξενοφών: 1994 – 1996 – 1998

• Παπαδόπουλος Λεωνίδας: 2000 – 2002 – 2004

• Aλοίμονος Eμμανούηλ: 2006 – 2008 – 2010

• Φύκιρης Kώστας: 2012

Eπίτιμος Πρόεδρος Kουκούτσης Kων/νος: 1998

XPONOΛOΓIO

1993 Σύμφωνα με το καταστατικό του Συλλόγου στις: 9 Οκτωβρίου 1993 ιδρύεται ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας από 25 άτομα που τα περισσότερα ήταν «μέλη» του Σ.Π.O.K. EYKΛHΣ. Τα ιδρυτικά μέλη ήταν τα εξής: 1. Αθανασόπουλος Θεοφάνης 2. Παπαδόπουλος Λεωνίδας 3. Αθανασοπούλου Δήμητρα 4. Παπαδοπούλου Χρυσούλα 5. Σινάνης Νίκος 6. Κατσουλέας Βαγγέλης 7. Βαρλάμη Παρασκευή 8. Παλιατσέας Σταύρος 9. Καλογεράκης Βασίλειος 10. Κανελλόπουλος Τάσος 11. Παπανικολάου Αριστείδης 12. Κουφαλάκος Παναγιώτης 13. Κουτσαντωνάκης Ανδρέας 14. Σταθόπουλος Παναγιώτης 15. Ιγνατιάδης Κώστας 16. Καπρούλιας Γεώργιος 17. Βίγκος Τρύφωνας 18. Σταθοπούλου Πέγκυ 19. Παναγιωταρέας Θεόδωρος 20. Καπρούλια Λίνα 21. Αγγελέτου Λένα 22. Αρχοντής Χρήστος 23. Παπαδοπούλου Μαρία 24. Σταθούλη – Αρχοντή Μαρία 25. Μανωλόπουλος Ξενοφώντας

1994 26-01-1994: Στην ιδρυτική συνέλευση που έγινε στα γραφεία της Δ.E.H. στο ποτάμι (και που αποτέλεσε και την πρώτη προσωρινή έδρα του Συλλόγου) ψηφίστηκε το καταστατικό και εκλέχτηκε το 1ο Διοικητικό Συμβούλιο στις 29-1-1994. Πρόεδρος: Mανωλόπουλος Ξενοφών Aντιπρόεδρος: Kαλογεράκης Bασίλειος Γενικός Γραμματέας: Aθανασόπουλος Φάνης Tαμίας: Kαπρούλιας Γεώργιος Έφορος Oρειβασίας: Παπανικολάου Άρης Έφορος Xιονοδρομίας: Iγνατιάδης Kων/νος Έφορος υλικού: Σινάνης Nίκος Συζητείται η αίτηση στο Δικαστήριο και αναγνωρίζεται ο E.O.Σ. Kαλαμάτας ως Oρειβατικό Σωματείο.

8-9 Iανουαρίου: Πρώτη ανεπίσημη ανάβαση του Συλλόγου στο Τραγοβούνι με υπεύθυνους τον Άρη Παπανικολάου και τον Σινάπη Νίκο. O Σύλλογος στην αρχή εστεγάζετο στην οδό Aριστομένους 105 (ημιόροφος) από το 1994 έως το 2000. Στη συνέχεια στην οδό Eυριπίδου 23 (ημιόροφος) 2000 έως 2004. Aκολούθως στο Πάρκο του Λιμενικού από 2005 έως 2008 και από το 2009 στο Aνατολικό Kέντρο (Tέντα). Aξίζει να σημειωθεί ότι για τα γραφεία επί της Eυριπίδου υπήρξε παραχώρηση από τον κ. Kουκούτση Kων/νο και για τις άλλες δύο έδρες (Πάρκο Λιμενικού και Τέντα) παραχώρηση από το Δήμο Kαλαμάτας.

Kυριότεροι σταθμοί της πορείας του Συλλόγου:

• Ένταξη του Συλλόγου στην E.O.O.A. (Eλληνική Oμοσπονδία Oρειβασίας Aναρρίχησης).

• 2001: Kατά τη συνεδρίαση της 30-7-2001 η αρμόδια Επιτροπή Εθελοντισμού της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας απεφάσισε την ένταξη του Συλλόγου στο Mητρώο Εθελοντικών Οργανώσεων της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας και την υπαγωγή του στο Συντονιστικό Νομαρχιακό Όργανο (Σ.N.O.) Mεσσηνίας.

• Kανονισμός Εξορμήσεων – Αναβάσεων. Mε πρωτοβουλία του Ευάγγελου Kατσουλέα συνετάχθη ο Kανονισμός Εξορμήσεων – Αναβάσεων όπου αναγράφονται οι υποχρεώσεις των συμμετεχόντων καθώς και του Aρχηγού.

• Eκδόσεις: α) Τριμηνιαία Έκδοση Εφημερίδας με τίτλο «Τα Νέα του E.O.Σ. Καλαμάτας» (εκδόθηκαν 13 φύλλα). β) Περιοδικό «Ταΰγετος» όπου περιλαμβάνει εκτός των διαφόρων κειμένων και το αναλυτικό πρόγραμμα αναβάσεων (έχουν εκδοθεί 10 τεύχη). Διάφορες εκδόσεις με τις θέσεις – απόψεις του Συλλόγου στα κατά καιρούς διάφορα περιβαλλοντικά θέματα.

• Eκδηλώσεις: Aπό τις πολλές που έχουν πραγματοποιηθεί ξεχωρίζουν o το 1996 στο Πνευματικό Kέντρο για την ίδρυση Εθνικού Δρυμού στον Ταΰγετο με την έκδοση και σχετικού περιοδικού όπου περιέχει τα πρακτικά της Ημερίδας. o «Οι Λίμνες της Ελλάδος» με τον γεωπόνο κ. Φατούρο N. προϊστάμενο του τμήματος Προστασίας Αρδευτικών Yδάτων του υπουργείου Γεωργίας. o Διαγωνισμός φωτογραφίας με θέμα τα ελληνικά βουνά και έκθεση στο Πνευματικό Kέντρο. o Στην αίθουσα της Nομαρχίας «Aλεξ. Kουμουνδούρος» εκδήλωση για τη Φυλή των Kαλάς.

• Διάφορες δράσεις: Δημιουργία Tράπεζας Aίματος (με πρωτοβουλία της Xριστοφιλοπούλου Σοφίας).

• Πρόγραμμα της Γενικής Γραμματείας Nέας Γενιάς «Nέοι και Bουνό». ,

• Δασοπροστασία – Πυρασφάλεια (με πρωτοβουλία του κ. Σοφρωνά Δημήτριου), δημιουργήθηκε ειδικό τμήμα στο σύλλογο όπου συμμετείχαν πάνω από 150 άτομα, τα οποία στελέχωναν τα πυροφυλάκεια επί 24ωρου βάσεως. Mαθήματα πρώτων βοηθειών στα γραφεία του Συλλόγου από εθελόντριες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

• Hμερίδες στο T.E.I. με πρωτοβουλία της κας Kαμπουγέρη Kατερίνας με θέμα την ορειβασία.

• Θέσπιση θεσμού «ο ορειβάτης του τριμήνου».

• Eνέργειες για την Προστασία του Περιβάλλοντος: o Πολυετής διαμάχη για τη Nέδα, η οποία κινδύνευε από τα «αναπτυξιακά» σχέδια, όπως παράνομη αμμοληψία, διάνοιξη δρόμου, όπου τα μπάζα ερρίπτοντο στην κοίτη του πολύπαθου ποταμιού. o Γέφυρα Kοσκάρακας. Έργο χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό με αποτέλεσμα την υποβάθμιση του τοπίου. o Mπίλιοβο. Aποτροπή των σχεδίων διάνοιξης δρόμου πάνω στο καλντερίμι. o Pίντομο. Aποτροπή διάνοιξης δρόμου για σύνδεση των χωριών Γαϊτσές – Πηγάδια.

• Eνέργειες για τη δημιουργία Kαταφυγίου. Πολλές οι προσπάθειες για τη δημιουργία καταφυγίου. Tο Δασαρχείο Kαλαμάτας είχε προτείνει την παραχώρηση κτίσματος με σκοπό να χρησιμεύσει ως καταφύγιο στην τοποθεσία «Ποτισιώνας» κοντά στην Aλαγονία. Oι ενέργειες όμως δεν τελεσφόρησαν. Επίσης ο Πρόεδρος κος Mανωλόπουλο Ξενοφών είχε προτείνει να παραχωρήσει στο Σύλλογο δικό του οικόπεδο πάλι στην περιοχή της Aλαγονίας. Kαι αυτή η πρόταση δεν προχώρησε. 20 χρόνια ορειβατικός…

 

Τα επόμενα χρόνια

γράφει ο Κώστας Φύκιρης

     20 χρόνια Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας. Τι είναι ο Σύλλογος; Τι δηλώνουν αυτά τα χρόνια; «όμως τι στα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;»* και ο ποιητής απαντά με τρόπο ηρωικό: «τα θεμέλια μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους…» ανεβάζοντας την ποίησή σε ύψη μεγάλα. Η δική μας απάντηση προέρχεται από έναν άλλον κορυφαίο ποιητή** που και αυτός έχει καταφέρει να ορθώσει την ποίησή του σε ύψη δυσθεώρητα. Τα βουνά είναι η Ιθάκη, είναι η Ιθάκη που σου έδωσε το ωραίο ταξίδι. Και το ταξίδι αυτό είναι ο σύλλογος. Ένα ταξίδι προς το ωραίο, προς το υψηλό, προς την ελευθερία, ένα ταξίδι αυτογνωσίας, ανακάλυψης του εαυτού σου και αποκάλυψης των άπειρων δυνατοτήτων που βρίσκονται εντός σου. Και σε αυτό το ταξίδι:

«να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.»***

Και ναι ο δρόμος είναι μακρύς, όσο κι αν αυτά τα 20 χρόνια μπορεί να φαντάζουν λίγα. Είναι μακρύς αλλά και πυκνός. Εάν τοποθετήσουμε αυτά τα 20 χρόνια σε μια κλίμακα ανθρώπινη θα λέγαμε ότι ο σύλλογός μόλις εξήλθε από την εφηβεία. Όμως εάν επιχειρήσουμε να αθροίσουμε το σύνολο των ανθρώπων, των βιωμάτων και των εικόνων που έχουν διέλθει μέσα από το σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια θα διαπιστώσουμε ένα διάστημα πολύ πιο μακρύ και πολύ πιο πλήρες. Θα διαπιστώσουμε μια ηλικία πολύ μεγαλύτερη. Κι όμως, αν θέλαμε να αποτυπώσουμε τη διάθεση, το κλίμα και τον ενθουσιασμό θα ανακαλύπταμε ότι ο σύλλογος δεν έχει ακόμα βγει από την εφηβεία. Και αν συνεχίσει έτσι δεν πρόκειται να βγει σύντομα!

Πολλές φορές για να φτάσεις σε ένα προορισμό η ατραπός που ακολουθείς περνά από δύο στάδια: την πρόσθεση και την αφαίρεση. Έτσι στη συγκεκριμένη περίπτωση η πρόσθεση έχει να κάνει με τη συγκέντρωση των σημαντικότερων στιγμών του Συλλόγου και η αφαίρεση με την επιλογή των πιο σημαντικών από αυτές. Όμως ακόμη και στην πρώτη περίπτωση η δυσκολία είναι μεγάλη. Όσα και να προσθέσεις και πάλι κάτι θα μείνει απέξω. Είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των γεγονότων που είναι αδύνατον να τα θυμάσαι τη δεδομένη στιγμή. Και ακόμη πιο δύσκολη είναι η αφαίρεση. Ποιο είναι το πιο σημαντικό και ποιο το λιγότερο… Είναι αδύνατον να χωρέσουν σε λίγες γραμμές το πλήθος των προσώπων, των αναμνήσεων, των εμπειριών και των συγκινήσεων που έχουν βιωθεί.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, μέσα και από τη δική μου εμπειρία, μια σύντομη ανασκόπηση των 20 χρόνων του ορειβατικού συλλόγου Καλαμάτας. Ή για την ακρίβεια των τελευταίων 10 χρόνων διότι τόσα είναι τα έτη που βρίσκομαι ενεργά στο σύλλογο. Και στο σημείο αυτό παίρνω τη σκυτάλη από τον Λεωνίδα ο οποίος αναφέρθηκε κυρίως στα πρώτα χρόνια. Παίρνω το λόγο από τους παλαιότερους, τους ανθρώπους που ίδρυσαν το σύλλογο. Κάποιοι από αυτούς έχουν φύγει από κοντά μας, κάποιοι, οι περισσότεροι, συνεχίζουν το πλούσιο έργο τους.

Εν αρχή είναι ο Ταΰγετος!! Η πρώτη επαφή, η πρώτη κατάκτηση που έκανε το όρος μέσα μου. Ήταν μια ανυποψίαστη συνάντηση τον Αύγουστο του 1996. Ακολούθησαν το Χαλασμένο, το Τραγοβούνι, ο Χελμός, ο Όλυμπος, η Γκαμήλα, τα Βαρδούσια, η Γκιόνα…. Και πάλι η πρώτη επαφή έγινε στο Ταΰγετο!! Αυτή τη φορά με τον Ορειβατικό Καλαμάτας. Το Γενάρη του 2003. Σε μια απόπειρα χειμερινής ανάβασης. Εκείνη την ημέρα δεν ανεβήκαμε κορυφή. Όμως από τότε μέχρι σήμερα ανεβήκαμε πολλές φορές στη κορυφή, ανεβήκαμε σε πολλές κορυφές κοντινές και μακρινές, λιγότερο και περισσότερο υψηλές. Βέβαια κάποιες σποραδικές επαφές είχαν γίνει και παλιότερα, με αρχηγό τον αείμνηστο Φώντα. Όμως αυτή τη φορά η συνάντηση ήταν οριστική. Όπως και οριστική ήταν η συνάντηση με τον Λεωνίδα, τον Μανώλη, το Κώστα, τη Βίκυ…. Και με άλλους πολλούς. Ο Λεωνίδας ήταν ο πιο παλιός, από τους ιδρυτές του Ε.Ο.Σ., οι υπόλοιποι καινούργιοι.

Μετά τον Ταΰγετο σειρά είχε το Μαίναλο, η Γκαμήλα, ο Πενταδάχτυλος, ο Όλυμπος… Και στη συνέχεια ήρθε ο Καύκασος… Εκεί πίσω στο 2003 όταν ο Ορειβατικός συμπλήρωνε τη πρώτη του δεκαετία. Ήταν η στιγμή της πρώτης ανάβασης εκτός Ελλάδας, ήταν η στιγμή της ανάβασης στην ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης. Στις 15 Αυγούστου 10 μέλη του συλλόγου στεκόντουσαν στα 5642μ στη κορυφή Ελμπρούζ, μια κορυφή που έχει το σχήμα γυναικείου στήθους. Σε αυτούς βρισκόμουν και ‘γω. Όταν πρωτοάκουσα την είδηση της αποστολής στον μυθικό Καύκασο αμέσως κάτι αναδεύτηκε μέσα μου. Ήθελα να συμμετέχω. Από την άλλη είχα έντονη την ανησυχία το πώς ήταν δυνατόν ένας άπειρος στα βουνά όπως εγώ να γινόταν δεκτός σε μια αποστολή υψομέτρου. Όμως η αποδοχή ποτέ δεν υπήρξε θέμα για το σύλλογο. Πάντα οι άνθρωποι του ΕΟΣ ήταν ανοιχτοί σε ανθρώπους, ιδέες, προτάσεις έστω κι αν αυτό μπορεί να δημιουργούσε πρόσκαιρα κάποιες δυσαρμονίες.

Ήταν η εποχή που άρχισα να έρχομαι σε επαφή και με τη δράση του ορειβατικού συλλόγου η οποία, εκτός των εβδομαδιαίων αναβάσεων σε όλη την Ελλάδα και την πρώτη αποστολή εξωτερικού, επεκτεινόταν σε πολλούς άλλους τομείς. Περιελάβανε την έκδοση περιοδικού, προγράμματος και ημερολογίου, τη δασοπροστασία – πυρασφάλεια, τη σηματοδότηση – διάνοιξη μονοπατιών, θέματα προστασίας του περιβάλλοντος με δράσεις όπως στη Νέδα και την Κοσκάρακα, την αναρρίχηση, τη διερεύνηση και ανάδειξη νέων περιοχών όπως το φαράγγι του Κουμπέ στη Μέλπεια, συμμετοχή και οργάνωση εκδηλώσεων, συμμετοχή στην ομοσπονδία (ΕΟΟΑ), συνεργασία με άλλους ορειβατικούς και μη συλλόγους, δράση σε έκτακτες ανάγκες ως μέλη της πολιτικής προστασίας, τη προσπάθεια δημιουργίας καταφυγίου και γενικά πολύ εθελοντική δράση. Τα πιο ενεργά μέλη ασχολούνταν ταυτόχρονα και με άλλα αθλήματα όπως το τρέξιμο, το ποδήλατο, το κολύμπι και σε εποχές πολύ πριν οι δραστηριότητες αυτές αρχίζουν να γίνονται αποδέκτες σε ένα πιο ευρύ κοινό. Ήταν επίσης η εποχή της πρώτης επαφής με το μαραθώνιο και την κλασσική διαδρομή.

Και μέσα σε όλα αυτά ήρθε το 2004. Χρονιά Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα, χρονιά πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, χρονιά της πρώτης Ελληνικής αποστολής στη κορυφή του Έβερεστ. Ήταν η χρονιά που εμείς οι καινούργιοι γίναμε μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Συνέβη μετά από πρόταση του Λεωνίδα, χωρίς καν να το επιδιώξουμε. Ήταν η χρονιά που ο σύλλογος απέκτησε στέγη στο πάρκο του λιμενικού μετά από παραχώρηση του δήμου. Ως τότε στεγαζόταν αρχικά στον ημιώροφο της Αριστομένους και αργότερα στον ημιώροφο της οδού Ευριπίδους. Το 2004 ήταν η χρονιά που συμμετείχα στην σχολή χειμερινού βουνού και γνώρισα τον Παναγιώτη Κοτρονάρο και τον Παύλο Τσιαντό. Στη γιορτή της αποφοίτησης προβάλλεται η πολύ καλή ταινία του Παύλου με θέμα την ανάβαση στο Τσο Ογιού και το θάνατο του Χρήστου Μπαρούχα. Την επόμενη μέρα πετάνε για την Κατμαντού και στην ιστορική πρώτη επιτυχημένη Ελληνική αποστολή ανάβασης στο Έβερεστ. Η μεγάλη ορειβατική επιτυχία επισκιάστηκε από άλλα γεγονότα και πέρασε στα «ψιλά» των ειδήσεων. Σχεδόν αμέσως μετά την επιστροφή στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε από το Σύλλογο εκδήλωση για την επιτυχία στο Έβερεστ όπου προβλήθηκε η ταινία της ανάβασης στο Τσο Ογιού. Το 2004 ήταν επίσης η χρονιά της πρώτης επαφής μας με τις Άλπεις και της ορειβασίας στη δημοφιλή περιοχή του Ζερμμάτ. Ο αρχικός στόχος της ανάβασης στο θρυλικό Μάττερχορν αποδείχθηκε πολύ φιλόδοξος για τις εως τότε ικανότητες και εμπειρίες μας. Όμως αντί αυτού ανεβήκαμε τελικά στη Μόντε Ρόζα στη δεύτερη υψηλότερη κορυφή (κορ. Dufourspitze 4634μ) στις Άλπεις.

Οι εξορμήσεις εκτός Ελλάδας συνεχίστηκαν με μεγαλύτερη ένταση την επόμενη χρονιά. Η έναρξη του 2005 βρίσκει τον Μανώλη στην νότιο Αμερική σε μια αποστολή ανάβασης στη υψηλότερη κορυφή των Άνδεων με αρχηγό των Παναγιώτη Κοτρωνάρο. Η σημαία του δήμου Καλαμάτας κυμάτισε τελικά στα 6962μ της κορυφής Ακονκάγκουα. Τον Μάιο πολλοί από εμάς ταξιδέψαμε στη Δανία για να τρέξουμε τον πρώτο μας μαραθώνιο εκτός Ελλάδας. Ήταν ο μαραθώνιος δρόμος της Κοπεγχάγης. Ακολούθησε τον Αύγουστο ολιγομελή ανάβαση στο Mont Blanc (υψ. 4807μ) την πιο ψηλή κορυφή στις Άλπεις. Αμέσως μετά ήταν η σειρά της Τουρκίας όπου το ταξίδι έγινε από δύο ομάδες. Η πρώτη επισκέφτηκε και περπάτησε στη περιοχή της Καππαδοκίας. Η δεύτερη έφτασε στο ανατολικό όριο πραγματοποιώντας ανάβαση στο βιβλικό όρος Αραράτ (5137μ). Πιο ψηλά στις πλάτες των υπόλοιπων ανέβηκε η Βίκυ. Τόσο η ανάβαση στις Άνδεις όσο και στο Αραράτ παρουσιάστηκαν στη συνέχεια σε εκδηλώσεις στη Καλαμάτα όπου σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Επίσης επιτυχία είχε η εκδήλωση παρουσίασης της ανάβασης στο Έβερεστ (ανάβαση από τη βόρεια ομάδα). Την ίδια χρονιά φτιάξαμε την πρώτη μεταφερόμενη τεχνητή πίστα αναρρίχησης. Το καλοκαίρι έμεινε για αρκετό διάστημα στις κατασκηνώσεις της Αγ. Μαρίνας Ταϋγέτου μετά από συμμετοχή στις εκδηλώσεις του δήμου Καλαμάτας. Το τέλος του φθινοπώρου μας βρίσκει να ασχολούμαστε με ένα νέο αντικείμενο, το βίντεο. Είναι η εποχή που γνωρίζουμε τον Παναγιώτη από τη μακρινή Καβάλα ο οποίος μας εισάγει στο χώρο. Έτσι δημιουργούμε μια σειρά επεισοδίων με τον τίτλο: «..περί ορέων» η οποία προβάλλεται σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό. Η έναρξη έγινε με το φαράγγι Κλήμα των Χράνων Μεσσηνίας. Ακολούθησαν άλλα εννέα επεισόδια τα περισσότερα μέσα στο 2006. Τη περίοδο αυτή αποχώρησαν από το Δ.Σ. του συλλόγου οι Διπλάρη Γεωργία και Κουφαλάκος Παναγιώτης μετά από μακρόχρονη παρουσία. Συγχρόνως ο Λεωνίδας εκλέγεται στο Δ.Σ. της ομοσπονδίας (Ε.Ο.Ο.Α.) και αναλαμβάνει τη θέση του ταμία. Λόγω των νέων καθηκόντων του παραιτείται από πρόεδρος του Συλλόγου και στη θέση του έρχεται ο Μανώλης.

Επίσης έτος εκλογών στο Σύλλογο ήταν το 2006 με τα νέα πρόσωπα στο Δ.Σ. να είναι ο Γιάννης Παπαδόπουλος και η Βίκυ Παναγιωτακοπούλου. Έμφαση δόθηκε αυτή τη χρονιά στο θέμα της διάνοιξης, σηματοδότησης και συντήρησης των μονοπατιών. Πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις με φορείς (Περιφέρεια, Δήμοι), εκδηλώσεις αλλά και καθαρισμοί. Για μια ακόμη φορά βρεθήκαμε μπροστά στη δυσκαμψία του δημόσιου τομέα στο θέμα αυτό. Η συνεργασία και η συμμετοχή στις εκδηλώσεις της ΔΕΤΑΚ τόσο στον Ταΰγετο όσο και στην κεντρική πλατεία συνεχίστηκε για μία ακόμη χρονιά. Στο τομέα της πολιτικής προστασίας η πιο σημαντική ενέργεια ήταν η διάσωση οικογένειας που είχε χαθεί στο φαράγγι της Κοσκάρακας. Το 2006 ξεχώρισε η ορειβατική αποστολή που διοργανώσαμε στη περιοχή του Παμίρ και η ανάβαση στο όρος Λένιν. Το ταξίδι στις χώρες της Κεντρικής Ασίας μοιάζει σα να είναι βγαλμένο από τη φαντασία. Βρεθήκαμε σε χώρες όπως το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν και πόλεις με ονόματα μυθικά όπως Τασκένδη, Σαρμακάνδη και Ος. Τα 7134 μέτρα της κορυφής του Λένιν όπου κατάφερε να ανεβεί ο Κώστας ήταν το υψηλότερο σημείο που έχει σταθεί εως σήμερα ορειβάτης από το Σύλλογό μας. Το χρονικό του ταξιδιού και της ανάβασης περιγράφεται σε ταινία που δημιουργήσαμε η οποία προβλήθηκε με επιτυχία στη Καλαμάτα και επίσης επιλέχθηκε και έτυχε θερμής υποδοχής στο διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Το Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε ανάβαση στη υψηλότερη κορυφή της Βουλγαρίας, στην Μουσάλα (υψ. 2925μ). Επίσης την ίδια χρονιά πολυπληθής ομάδα συμμετείχε στον μαραθώνιο δρόμο της Μαδρίτης.

Το 2007 ήταν μια χρονιά που θα μείνει έντονα χαραγμένη στη μνήμη μας. Ήταν μια χρονιά γιορτής αλλά και πένθους. Η γιορτή ξεκίνησε στο τέλος του 2006 στη γενική Συνέλευση της ΕΟΟΑ όταν από κοινού με τον ΕΟΣ Σπάρτης αναλαμβάνουμε τη διοργάνωση της 67ης Πανελλήνιας Ορειβατικής Συνάντησης (Π.Ο.Σ.) Η Π.Ο.Σ. περιελάμβανε εκδηλώσεις στη Καλαμάτα, τη Σπάρτη αλλά και στον ίδιο του Ταΰγετο. Στις 20 Ιουλίου πραγματοποιείται στη Καλαμάτα το 2ο Πανελλήνιο Ορειβατικό Συνέδριο. Στις 21 οι εκδηλώσεις μεταφέρονται στον Ταΰγετο στη περιοχή του ορειβατικού καταφυγίου όπου συγκεντρώνονται και διανυκτερεύουν όλοι οι ορειβάτες και πραγματοποιούνται ένα πλήθος από δρώμενα. Την επόμενη, την Κυριακή 22 Ιουλίου ακολουθεί ανάβαση στη κορυφή και χαιρετισμοί συλλόγων στις Πόρτες. Η επιστροφή γίνεται από πολλές διαφορετικές διαδρομές. Δυστυχώς όμως ένα μήνα αργότερα στις 23-08-07 ξεσπά η καταστροφή. Τη μέρα αυτή, από την περιοχή των χωριών Λαδά και Άνω Καρβέλι, ξεκινά η μεγάλη φωτιά που καίει τον Ταΰγετο για μέρες. Σύντομα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις εκτείνεται σε μέγεθος και έκταση που ποτέ δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε, καίει χωριά απειλεί την Καλαμάτα και καταστρέφει μερικά από τα πιο όμορφα και παρθένα μέρη του Ταϋγέτου. Από την πρώτη στιγμή, το μεσημέρι της Πέμπτης 23 Αυγούστου βρισκόμαστε στη πρώτη γραμμή. Επιστρέφουμε την επόμενη το μεσημέρι για να μας αντικαταστήσει άλλη ομάδα από το σύλλογο. Για πάνω από δέκα μέρες και νύκτες είμαστε στον Ταΰγετο και προσπαθούμε, υπό τις εντολές της πυροσβεστικής, να περιορίσουμε τη καταστροφή. Για πάνω από δέκα μέρες και νύκτες βιώνουμε από πρώτο χέρι τις τραγικές συνέπειες της κυρίαρχης νοοτροπίας που βασίζεται στον ωφελιμισμό και στο στενό ατομικό συμφέρον. Μιας νοοτροπίας που οδήγησε εν μέρει και στην κρίση που ζούμε αυτές τις μέρες. Η καταστροφή για τον Ταΰγετο τεράστια. Ανήκει στο μέγεθος αυτών που συμβαίνουν μία φορά στα 100 ή στα 200 χρόνια. Αρκετά είναι ακόμη τα γεγονότα που θα πρέπει να κρατήσουμε από το 2007. Ο Λεωνίδας για πρώτη φορά από την ίδρυση του συλλόγου αποχωρεί από το Δ.Σ. Λόγω δουλειάς φεύγει για μερικά χρόνια από την Καλαμάτα. Επίσης τη θέση της Βίκυς στο Δ.Σ. παίρνει ο Γιάννης Κουραμπάς. Την ίδια χρονιά βιώνουμε μια μοναδική εμπειρία. Ταξιδεύουμε με φουσκωτά από το λιμάνι της Καλαμάτας στο λιμάνι της Ντάρνας, πόλη της Λιβύης στη Βόρειο Αφρική. Ενδιάμεσος σταθμός αποτελεί η Παλαιόχωρα στη νότιο Κρήτη. Η διάσχιση της Μεσογείου διοργανώνεται από το Επιμελητήριο Μεσσηνίας και αρκετοί από εμάς αποτελούν τα πληρώματα των σκαφών. Εντυπωσιακή ήταν η υποδοχή από το καθεστώς του Καντάφι και οι εικόνες της χώρας και ιδιαίτερα της αρχαίας Κυρήνειας. Τον Αύγουστο βρισκόμαστε ξανά στις Άλπεις, σε ένα δεκαήμερο ταξίδι που εκτεινόταν σε πολλές χώρες και περιελάμβανε αναβάσεις σε κορυφές της Αυστρίας, Γερμανίας και Ιταλίας (Watzamann 2713m, Pitz Boe 3152m, κτλ). Στο τέλος της χρονιάς επισκεπτόμαστε τα γειτονικά Σκόπια όπου και ανεβαίνουμε την υψηλότερη κορυφή. Ιδιαίτερο είναι και το ταξίδι που πραγματοποιεί το μέλος μας Σωτήρης Κανελλόπουλος στη μακρινή Υεμένη.

Πολύ σημαντικό γεγονός για το 2008 είναι η εγκατάστασή μας σε νέο χώρο στο Ανατολικό Κέντρο της Καλαμάτας, στη περιοχή του παλιού στρατοπέδου, μετά από παραχώρηση του δήμου. Πρόκειται για το χώρο που βρισκόμαστε εως σήμερα και ο οποίος έδωσε μια νέα δυναμική στη δράση του Συλλόγου. Στα διοικητικά έχουμε μια νέα παρουσία στο Δ.Σ. αυτή της Πόπης Μαλαπάνη. Η συνεργασία μας με τον Παναγιώτη Κοτρωνάρο στη διοργάνωση σχολών χειμερινού βουνού και αναρρίχησης γίνεται περισσότερο εντατική. Και πάλι έχουμε μια χρονιά με πλούσια δράση και εκτός των συνόρων. Την περίοδο του Πάσχα τρία μέλη από το Σύλλογο πραγματοποιούμε, μαζί με τον ΕΟΣ Αχαρνών, ένα δεκαπενθήμερο τρέκκινγκ στη περιοχή του Έβερεστ και ανάβαση στη κορυφή Island Peak (6189μ). Η εμπειρία του να βρίσκεσαι εκεί ανάμεσα στους γίγαντες των Ιμαλαΐων, ανάμεσα στις υψηλότερες κορυφές του κόσμου είναι μαγική. Ένα μέρος της μεγαλοπρέπειας των βουνών αποτυπώνεται μέσα σου και σε ακολουθεί. Παρ’ ότι θεωρώ ότι κάθε ταξίδι αποτελεί ένα ιδιαίτερο γεγονός και ότι κάθε φορά αποκομίζεις ξεχωριστές εμπειρίες, θα σημείωνα εδώ ότι το 22ημερο ταξίδι στο Νεπάλ και στη χώρα των Σέρπα είναι ότι καλύτερο έχω κάνει εως σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές (2013). Τον Αύγουστο ο Σύλλογος βρίσκεται στα Καρπάθια και σκαρφαλώνει στα βουνά που έδρασε ο περιβόητος Δράκουλας. Την ίδια περίοδο τέσσερα μέλη μας (Λεωνίδας, Χριστίνα Παπαδοπούλου, Ηλίας Μπάκας, Γιώργος Μάλαμας) επιτυγχάνουν να ανέβουν στα 5642μ του Ελμπρούζ, στην υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης και του Καυκάσου. Το 2008 είναι και χρονιά Ολυμπιακών αγώνων (Πεκίνο). Υπό την ευκαιρία αυτή διοργανώνεται την ημέρα λήξης των αγώνων από την ΕΟΟΑ, και μετά από επιλογή, διεθνή ανάβαση νέων (16-20 ετών) στην κορυφή του Ολύμπου. Ανάμεσά τους βρίσκονται η Αντιγόνη Κουραμπά και η Βασιλίνα Χελιδώνη από το σύλλογό μας. Δύο μήνες νωρίτερα οι «δρόμοι της ελιάς» είχαν ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι τους από την Πύλο στη μακρινή Κίνα. Πρόκειται για ένα ταξίδι δύο μηνών με μοτοσυκλέτες που θα διέσχιζε τα πιο δυσπρόσιτα μέρη της Ασίας καθώς και τη μισή Ευρώπη. Την εμπειρία αυτή βίωσαν αρκετά μέλη του συλλόγου όπως ο Μανώλης, ο Κώστας και η Πόπη από το Δ.Σ. Την ίδια χρονιά περπατάμε στα βουνά της Κρήτης. Για μένα είναι η πρώτη φορά. Επίσης ξαναβρισκόμαστε με τον ΕΟΣ Αχαρνών αυτή τη φορά στον Ταΰγετο όπου ανεβαίνουμε στον Πρ. Ηλία και στο Χαλασμένο. Επιτυχία σημειώνει και η παρουσίαση από εμάς του βιβλίου: «οι λίμνες» στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας. Στην εκδήλωση η Πόπη παίζει πιάνο ενώ η Ευτυχία Δημητρακοπούλου τραγουδά.

31-12-2008 Έχουν απομείνει περίπου 22 ώρες για την είσοδο στο 2009 τη στιγμή που μια ομάδα από 5 μέλη του συλλόγου ξεκινά από τα 5350μ την τελική ανάβαση στα 6962μ της κορυφής Ακονκάγκουα των Άνδεων. Αρκετές ώρες αργότερα και μετά από αρκετές περιπέτειες οι 3 στέκονται στην υψηλότερη κορυφή της Αμερικής. Ο εορτασμός του νέου έτους τους βρίσκει στη κατασκήνωση βάσης στα 4300μ. Αρκετά χαμηλότερα και αρκετά νοτιότερα σε ένα καράβι που κινείται μέσα στο σύμπλεγμα των φιόρδ και των παγετώνων της βόρειας Παταγονίας μια άλλη ιδιαίτερη πρωτοχρονιά λαμβάνει χώρα. Μια πρωτοχρονιά παρέα με ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη της γης σε ένα ταξίδι στην Παταγονία. Οι αναβάσεις εκτός Ελλάδας αυτή τη χρονιά περιλαμβάνουν ακόμη τις Άλπεις, την Αφρική, τη Σικελία. Μεγάλη επιτυχία αποτέλεσε η πολυπληθής ανάβαση στο Mont Blanc των Άλπεων. 13 μέλη του Συλλόγου βρίσκονται στις 12 Αυγούστου στα 4807μ τις κορυφής. Ανάμεσά τους 4 γυναίκες! Η Αντιγόνη και η Βασιλίνα ξαναχτυπούν!! Φέτος έχουν συμπληρώσει τα 17 και έχουν ακόμη ένα χρόνο για να τελειώσουν το Λύκειο, κι όμως έχουν καταφέρει να σκαρφαλώσουν στην υψηλότερη κορυφή των Άλπεων. Ακόμη μεγαλύτερο επίτευγμα συμβαίνει τις ίδιες μέρες, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα. Οι Σταύρος Ψυρρόπουλος και Δημήτρης Πουλόπουλος αναρριχώνται στο θρυλικό Μάττερχορν, στη πιο εντυπωσιακή και διάσημη κορυφή της Ευρώπης. Ο Γιάννης Κουραμπάς επιλέγει διαφορετική ήπειρο. Συμμετέχοντας σε ελληνική ομάδα πραγματοποιεί ανάβαση την υψηλότερη κορυφή της Αφρικής (Κιλιμάντζαρο, 5895μ). Τα Χριστούγεννα του 2009 βρίσκουν το σύλλογο να ταξιδεύει στη Νότιο Ιταλία και τη Σικελία. Η ανάβαση στην Αίτνα (3350μ) αποτελεί ακόμη ένα σημαντικό γεγονός της χρονιάς. Βέβαια η δράση συνεχίζεται αμείωτη σε όλους του τομείς και το χρόνο αυτό. Συμμετέχουμε με μεγάλες ομάδες για πολλές μέρες στις αναδασώσεις που γίνονται στο Ταϋγετο σε συνεργασία με άλλους συλλόγους της περιοχής. Πρόκειται για μια σειρά δράσεων που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα (2013). Επίσης πρωτοστατούμε στις ενέργειες κατά της ανεξέλεγκτης απόθεσης των απορριμμάτων στη περιοχή της Μαραθόλακκας στο Ταΰγετο. Ο Σύλλογος διευρύνει την προβολή της δράσης του μέσω του διαδικτύου. Ήδη η εβδομαδιαία δημοσίευση άρθρων στο τοπικό τύπο έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια και συνεχίζεται εως σήμερα. Ταυτόχρονα έχουμε εβδομαδιαίες προβολές βίντεο από τις εξορμήσεις μας στα γραφεία μας. Στο τομέα των εκδηλώσεων κυριαρχεί τη χρονιά αυτή η προβολή της ταινίας που δημιουργήσαμε με τίτλο «..στα μονοπάτια του ουρανού» και θέμα το ταξίδι στο Νεπάλ και το τρέκκινγκ του Έβερεστ.

Το 2010 είναι έτος εκλογών και αλλαγών στο Δ.Σ. του Συλλόγου. Τη θέση των: Θύμιου, Πόπης, Γιάννη Κουραμπά και Γιάννη Παπαδόπουλου παίρνουν οι: Βίκυ Παναγιωτακοπούλου, Παπαδόπουλος Γιώργος, Εξηνταβελόνης Γιώργος, Μπίρου Νατάσα. Είναι η χρονιά όπου μετά από πολλά χρόνια ανανεώνεται η ιστοσελίδα μας και γίνεται περισσότερο φιλική. Το 2010 κατασκευάζουμε στον υπαίθριο χώρο των γραφείων μας πίστα αναρρίχησης ύψους 9 μέτρων. Αρχικά φτιάχνεται ο σκελετός ο οποίος χρησιμοποιείται για εκμάθηση τεχνικών σπηλαιολογίας (ραπέλ και ανάβαση σε σχοινί). Αργότερα η πίστα παίρνει την τελική της μορφή και αρχίζει να προσελκύει αρκετό κόσμο. Πολλοί κάνουν την πρώτη τους επαφή με την αναρρίχηση στο χώρο αυτό. Η δράση στον τομέα των μονοπατιών συνεχίζεται. Σε συνεχόμενες εξορμήσεις καθαρίζουμε το μονοπάτι της Βέργας προς το Καλάθι. Επίσης καταγράφεται η κατάσταση του μονοπατιού από Ι.Μ. Βελανιδιά προς Λαγού Χάνι. Από το έτος αυτό καθιερώνονται την Άνοιξη και τους καλοκαιρινού μήνες οι ποδηλατοβόλτες της Τετάρτης. Μια δραστηριότητα που συνεχίζεται εως σήμερα. Επίσης ξεκινάμε μαθήματα παραδοσιακών χωρών με μεγάλη συμμετοχή. Παράλληλα διοργανώνονται δωρεάν μαθήματα αγγλικών από τη Βίκυ. Το 2010 είναι έτος αφιερωμένο στο μαραθώνιο. Συμπληρώνονται 2500 χρόνια από την ιστορική μάχη και αυτή τη χρονιά ο κλασσικός μαραθώνιος δρόμος είναι επετειακός. Οι συμμετοχές σημειώνουν ρεκόρ και αρκετοί από εμάς μπαίνουμε στο παναθηναϊκό στάδιο υπό τις επευφημίες ενός πλήθους πρωτοφανούς για τα δεδομένα του αγώνα. Στη Καλαμάτα διοργανώνεται το παγκόσμιο κύπελλο κατάδυσης. Ο Σύλλογός μας βοηθάει στη διοργάνωση του αγώνα και οργανώνει πεζοπορία για τους αθλητές στο Ρίντομο. Είναι μια χρονιά που, με εξαίρεση κάποιες χειμερινές εξορμήσεις για σκι στην Αυστρία, επιλέγουμε να γνωρίσουμε περιοχές τις Ελλάδας μακρινές και άγνωστες σε μας. Έτσι τον Αύγουστο ταξιδεύουμε στο νησί των αρχαίων Καβείρων, τη Σαμοθράκη. Η Σαμοθράκη ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των περιοχών όπου μια επίσκεψη δεν είναι ποτέ αρκετή. Περπατάμε επίσης στα όμορφα μονοπάτια του Νέστου, στο παρθένο δάσος του Φρακτού στη Ροδόπη, στο Φαλακρό, στο Σινιάτσικο…

Το 2011 η οικονομική κρίση που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν κορυφώνεται. Ωστόσο η δράση μας συνεχίζεται με τον ίδιο ρυθμό. Μια δράση που περιλαμβάνει όπως κάθε χρόνο την έκδοση ημερολογίου και προγράμματος, τις εβδομαδιαίες αναβάσεις, τις πολλές εκδηλώσεις και προβολές στον τύπο, την τηλεόραση, το ίντερνετ. Οι φίλοι μας στο facebook έχουν ξεπεράσει τις 4000 για να φτάσουν σύντομα στο ανώτατο όριο. Σχεδόν από κάθε εξόρμηση αναρτώνται εκτός από φωτογραφίες και βίντεο. Η εισροή νέων μελών στο σύλλογο αυξάνεται. Με χαρά βλέπουμε μια ανανέωση, με χαρά γνωρίζουμε και αποκτούμε νέους φίλους. Η δράση μας αρχίζει να διευρύνεται σε τομείς όπως η αναρρίχηση, το κάνιονινγκ, η σπηλαιολογία. Νέες αναρριχητικές διαδρομές ανοίγονται σε πολλά μέρη στη Μεσσηνία από μέλη του Συλλόγου. Οι περισσότερες βρίσκονται στη περιοχή της Νέδουσας. Επίσης, χάρη στο Γιώργο, μεγαλώνει η συμμετοχή μας σε καταβάσεις φαραγγιών και οι σπηλαιολογικές εξορμήσεις. Τη χρονιά αυτή κάποιοι από εμάς ξεκινούν τα πρώτα τους βήματα στο χώρο του ορειβατικού σκι. Από τις εκδηλώσεις που διοργανώσαμε ξεχώρισε η ταινία του Παύλου Τσιαντού: «Από τον Όλυμπο στο Έβερεστ». Πρόκειται για μια ταινία που περιμέναμε χρόνια να γίνει και περιγράφει το χρονικό της πετυχημένης Ελληνικής ανάβασης στο Έβερεστ. Μετά την προβολή που έγινε στο πνευματικό κέντρο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές μίλησαν για την ανάβαση και απάντησαν σε ερωτήσεις του κόσμου. Το 2011 ήταν μια χρονιά που κυριάρχησαν οι αναβάσεις εντός των συνόρων και με εξορμήσεις σε κάποια νέες για μερικούς από εμάς περιοχές όπως στον Αχέροντα και την Κρήτη. Στον τομέα του τρεξίματος βρεθήκαμε στο Παρίσι για να συμμετάσχουμε στον ημιμαραθώνιο δρόμο. Ο Θύμιος διοργάνωσε για μια ακόμη χρονιά με επιτυχία των Ανδάνειο δρόμο (20 χλμ). Στα μαθήματα των Αγγλικών συμπληρώνονται αυτά των ιταλικών με δάσκαλο το Στέλιο.

Η δράση και τα γεγονότα κυλούν με ταχύ ρυθμό και μας φέρνουν στο 2012. Μας φέρνουν στο έτος Βρεττάκου καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή του Ταϋγέτου. Ανά δύο έτη ανανεώνεται η θητεία του Δ.Σ. του συλλόγου. Φέτος επιστρέφει στο συμβούλιο ο Θύμιος και μπαίνει σε αυτό για πρώτη φορά ο Ηλίας Σπηλιώτης νέο μέλος στο σύλλογο που αναλαμβάνει τα καθήκοντα του ταμία. Οι δραστηριότητες στη αναρρίχηση εντείνονται και νέες διαδρομές ανοίγονται στη Νέδουσα. Συμμετέχουμε στην παγκόσμια ημέρα καθαρισμού αναλαμβάνοντας τον καθαρισμό μονοπατιού καθώς και τις πηγές του Παμίσου στον Άγιο Φλώρο. Στις καταβάσεις φαραγγιών ξεχωρίζει η κατάβαση στο Στενό Λαγκάδι του Ταϋγέτου ακριβώς κάτω από την κορυφή του Χαλασμένου. Είναι εκπληκτικό όταν συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν περιοχές μέσα στη Μεσσηνία όπου δεν έχει περάσει ποτέ άνθρωπος και ότι είσαι ο πρώτος που τις διασχίζει. Τη χρονιά αυτή στις δράσεις μας περιλαμβάνονται εξορμήσεις με το ΚΕΘΕΑ. Έτσι ανεβαίνουμε στη κορυφή του Ταϋγέτου και αργότερα διασχίζουμε τη Νέδα. Ακολουθούν προβολές στο χώρο του κέντρου. Επίσης βοηθάμε στη διοργάνωση των εκδηλώσεων που γίνονται στα χωριά του Ταϋγέτου το καλοκαίρι (μουσική σύναξη). Συμμετέχουμε στην πυρόσβεση πυρκαγιάς που ξέσπασε στα Πηγάδια κοντά στο φαράγγι του Ριντόμου. Ευτυχώς τέθηκε γρήγορα υπό έλεγχο χωρίς να πάρει μεγάλες διαστάσεις. Στις εκδηλώσεις η πιο σημαντική της χρονιάς ήταν αυτή που διοργανώσαμε στο αμφιθέατρο του Κάστρου τον Σεπτέμβριο. Υπό τη συνοδεία της μουσικής του μεγάλου δάσκαλου Κώστα Χαρισιάδη και τους παραδοσιακούς χορούς από τον μορφωτικό σύλλογο παρουσιάστηκαν εικόνες από το σύνολο του Ελληνικού ορεινού χώρου μέσα από τις εξορμήσεις μας. Το καλοκαίρι συμμετείχαμε στο πάρκο του ΟΣΕ στις εκδηλώσεις του Κέντρου Νέων χρησιμοποιώντας μια λυόμενη πίστα αναρρίχησης. Την πίστα αυτή την κατασκευάσαμε αυτή την περίοδο για το σκοπό της συμμετοχής σε εκδηλώσεις. Ο Οκτώβριος μας βρίσκει να ταξιδεύουμε στην άλλη ακτή του Ατλαντικού στην πόλη της Νέας Υόρκης στη πόλη που κατά πολλούς θεωρείται το κέντρο του σημερινού κόσμου. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η επαφή μας με την Ελληνική ομογένεια και η εκδήλωση που πραγματοποιήσαμε στο σύλλογο των Μεσσήνιων ομογενών. Επίσης συγκινητική ήταν και η φιλοξενία που μας παρείχε ο κύριος Αλεξέας. Το ταξίδι περιελάμβανε επίσης αναρρίχηση στα βουνά της πολιτείας και επίσκεψη στην Ουάσιγκτον. Το 2012 τελειώνει με τη σύνταξη τοπογραφικού για τη δημιουργία καταφυγίου. Ένα τοπογραφικό σε χιονισμένο πεδίο.

Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί σε διαφορετικές στιγμές. Η ολοκλήρωσή του το βρίσκει κάπου στον Αύγουστο του 2013. Κι άλλα γεγονότα έχουν προστεθεί στη δράση τη χρονιά αυτή. Ήδη αυτή τη στιγμή ο ορειβατικός βρίσκεται στα Πυρηναία πραγματοποιώντας διαδρομές στις υψηλότερες κορυφές. Ένα ταξίδι στα Πυρηναία και ένα road trip που διασχίζει τη νότια Ευρώπη και μερικές από τις ποιο όμορφες περιοχές των μεσογειακών ακτών της Γαλλίας της γνωστής «Κυανής Ακτής». Ένα άλλο ταξίδι ολοκληρώθηκε αυτές τις μέρες, αυτό στο νησί της Ικαρίας και της ανάβασης στο βουνά του Αθέρα. Ένας άλλος αέρας πνέει σε αυτό το νησί ένας αγέρας ελευθερίας, αλληλεγγύης, χαλαρότητας και γιορτής. Γιορτή ετοιμάζεται και στο σύλλογο στο τέλος του επόμενου μήνα. Είναι ο εορτασμός των 20 χρόνων. Εκδηλώσεις στο Πνευματικό Κέντρο αλλά και στη Νέδουσα. Στη Νέδουσα που γίνεται η ποιο σοβαρή δουλειά από τους αναρριχητές. Πλήθος διαδρομών στα βράχια της περιοχής έχουν ανοιχτεί τελευταία. Μαζί με αυτές που ήδη υπάρχουν πλησιάζουν τις 100. Η προσπάθεια για τη δημιουργία του αναρριχητικού πάρκου φέρνει τα θετικά της αποτελέσματα. Η Νέδουσα μπαίνει στο αναρριχητικό χάρτη της Ελλάδας ως ένας νέος προορισμός. Μαζί με τα 20 χρόνια του ΕΟΣ θα εορταστούν και τα εγκαίνια του πάρκου.

Και το ταξίδι συνεχίζεται. Δε σταματά. Ο δρόμος είναι μακρύς «γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.» Και όσον αφορά τις δυσκολίες, τους κινδύνους, τη σημερινή κρίση που βιώνει η κοινωνία μας τα βουνά και πάλι διδάσκουν και δείχνουν το δρόμο της ανόδου. Το δρόμο της προσπάθειας, της αυτογνωσίας και της αυτοβελτίωσης. Το δρόμο της δύναμης, της ομορφιάς και της χαράς. Άλλωστε όπως λέει και ο ποιητής:

«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, .-. τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, .-. τέτοια στο δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις .-. αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή αν εκλεκτή .-. συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. .-. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, .-. τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, .-. αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, .-. αν η ψυχή σου δε τους στήνει εμπρός σου.»***

Τα βουνά είναι η δική μας Ιθάκη και ο Ορειβατικός το καράβι που πολλές φορές ταξιδεύουμε. Ο καθένας μας αναζητά τη δική του Ιθάκη και αυτό είναι το ταξίδι της ζωής. Και όταν αυτό το ταξίδι ορισμένες φορές γίνεται κοινό μαζί με άλλους συνοδοιπόρους, τότε γίνεται πιο όμορφο, πιο μακρύ και πιο υψηλό. Ναι, ευχόμαστε να είναι μακρύς ο δρόμος, αλλά να είναι και υψηλός. Με οδηγό τα όρη που κάνουν μια ωραία συνήχηση με το ωραίο αλλά και τον έρωτα. Τα όρη που σε μεταφέρουν στο ωραίο, σε μεταφέρουν στο υψηλό, σε στρέφουν με τρόπο ερωτικό στο να βγεις από το εγώ και να ανέλθεις στη σφαίρα του απείρου…

*από το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη (ΤΑ ΠΑΘΗ, Ε’)

**Κωνσταντίνος Καβάφης

***Από το ποίημα Ιθάκη του Κ. Καβάφη

 

2013-12-29 16:52:03

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *